Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?